Nu zijn er meer dan drie jaar verstreken en is VBHC gevierd en belasterd, zijn er successen en tegenslagen geweest, en zijn er gelovigen en niet-gelovigen. In sommige gevallen heeft VBHC geleid tot wetenschappelijke en verhitte discussies zonder einde. Redenen genoeg dus om de zin en onzin van VBHC eens onder de loep te nemen. Waar werkt het wel en waar duidelijk niet? Hoe kan ik VBHC het beste benaderen en toepassen?
Misschien zijn niet alle principes van toepassing, maar misschien kunnen enkele ervan het verschil maken voor de patiënt. Het blijkt dat zowel gelovigen als niet gelovigen deels gelijk hebben. VBHC is geen one-story fits all.
De VBHC-principes richten zich met name op het verbeteren van onze zorgverlening, d.w.z. geleverde patiëntresultaten versus gemaakte kosten, maar geven weinig indicatie over hoe om te gaan met een toenemende zorgvraag, specifiek de toenemende vraag naar zorg voor ouderen.
In deze publicatie zoeken we praktische antwoorden.
Binnen het deeldomein ‘verbeteren van de zorgverlening’ is VBHC helaas niet op alles het antwoord. We bespreken de toepasbaarheid van VBHC en onderscheiden zin van onzin door middel van case studies en een theoretisch model en kaders.
Vervolgens zoomen we in op de toepassing van VBHC binnen twee specifieke zorguitdagingen: de toenemende zorg voor ouderen en de toenemende druk op de farma. Tot slot geven we enkele zeer praktische aanbevelingen voor de toekomst. We introduceren het concept Value-managed Healthcare (VMHC), uitgewerkt in een aantal mogelijke scenario’s, met als resultaat meer afstemming en transparantie binnen de zorg.
Kortom: we onthullen nieuwe inzichten over VBHC waarmee we de huidige en toekomstige uitdagingen in de zorg concreet kunnen aanpakken.
